In de afgelopen 17 jaar is Spider-Man in 11 films verschenen en door ten minste vier acteurs (of stemacteurs) gespeeld en bracht het miljarden dollars op. Er is geen tekort aan Marvel’s vlaggenschipheld in films, die de superheld-kaskraker (Spider-Man 2002) opnieuw hebben gedefinieerd en belangrijke vermeldingen in de grootste filmfranchise in de geschiedenis (Homecoming, Far From Home) markeerden. Toch zijn niet alle Friendly Neighborhood Spider-Mans hetzelfde gemaakt. Grote merkzichtbaarheid komt met een grote verantwoordelijkheid, die niet alle Spider-Man films echter hebben kunnen waarmaken. Van gênante pistool gebaren tot briljante geanimeerde herinterpretaties van de franchise, we hebben alle (moderne) Spider-Man films van de slechtste tot de beste voor je op een rijtje gezet.
8. Spider-Man 3 (2007)
Het pistool gebaar. De appeltaart. Topher Grace en Venom. Spider-Man 3 is misschien niet alleen één van de slechtste verfilmingen van een stripboek aller tijden, maar het is misschien ook wel de meest verwachte ramp in de bioscoopgeschiedenis. Wegens het enorme succes van Sam Raimi’s uitstekende Spider-Man en Spider-Man 2 konden de verwachtingen voor de grote finale van de trilogie niet hoger zijn. Maar na de berichten dat Raimi niet blij was met de overvloed aan schurken in de productie, wilde hij naar verluidt helemaal niets meer met het Venom-personage te maken hebben en fans konden zien dat er echt iets mis was. De film bleek een enorme flop, waardoor de mogelijkheid van een Raimi Spider-Man 4 werd geannuleerd en het beeld van een emotionele Tobey Maguire die zijn opwachting in de straten van New York maakte, voor altijd in onze geest staat gegrift.
7. The Amazing Spider-Man 2 (2014)
Na een redelijk formidabele herstart van de franchise met Andrew Garfield in de hoofdrol van Amazing Spider-Man, was er een klein sprankje hoop dat we zelfs zonder Sam Raimi en Tobey Maguire in de mix goede Web-Head films zouden blijven krijgen. Maar Amazing Spider-Man 2 was een enorme teleurstelling. Oorspronkelijk gepland om het begin te zijn van een nieuw filmisch universum van Spider-Man, hoopte Sony Spider-Man 2 te kunnen gebruiken als lanceerplatform voor het superschurkenteam Sinister Six. Maar de film was zo slecht dat het uiteindelijk de Spider-versie van Garfield volledig beëindigde. Marvel raapte snel de scherven weer bij elkaar en begon met de productie van de Tom Holland versie van het personage en bracht eindelijk de glorie terug naar de naam Spider-Man. Maar wacht even, we hebben gelukkig in de tussentijd Blue Jamie Foxx.
6. The Amazing Spider-Man (2012)
Fans van de Sam Raimi Spider-Man films waren bedroefd toen ze zagen dat die prachtige Tobey Maguire-trilogie ten einde liep. Maar het werd nog vreemder toen Sony nog geen vijf jaar later een volledig nieuwe kijk op het personage aankondigde. Gesteund door de regisseur van (500) Days of Summer Marc Webb zag deze reboot Peter Parker als een trendy, hippe skater. De vurige connectie tussen Garfield en Gwen Stacy (Emma Stone) was een hoogtepunt in deze serie en maakte van de film een goede aanpassing van het stripfiguur. Jammer genoeg duurde het maar kort.
5. Spider-Man: Far From Home (2019)
Na zeven Spider-Man films is het je moeilijk voor te stellen dat het personage nog fris aanvoelt en dat de serie nog veel langer interessant blijft. Spider-Man: Homecoming was een welkome nieuwe kijk op het personage en bracht Peter en zijn bende in de wilde en angstaanjagende wereld van de MCU. Maar de film voelde meer als een nieuwigheid. Dat komt omdat het meeste plezier kwam van de opwinding van Spidey in dit nieuwe filmische universum in plaats van het personage op een natuurlijke wijze in zijn eigen films te laten ontwikkelen. Maar op de een of andere manier kreeg Marvel het toch weer voor elkaar. Far From Home biedt een bizar nieuw verhaal voor het Peter Parker-personage door hem en zijn maatjes uit New York City te halen en ze over te brengen naar betoverende locaties in heel Europa. Marvel had van alle kommer en kwel van Endgame echt een vakantie nodig en Far From Home bood de perfecte onderbreking van de serie. En die mid-credits scène is zo ongelooflijk dat het meer dan genoeg is om de kosten van het toegangskaartje te rechtvaardigen.
4. Spider-Man: Homecoming (2017)
Na Tobey en Andrew was er maar weinig spannends aan het idee van een andere nieuwe acteur, die Spider-Man zou spelen. Die arme Tom Holland had een heel moeilijke taak voor de boeg om zich te onderscheiden van de andere twee mannen, die heel recent voor hem Peter Parker hadden gespeeld. Disney slaagde er echter in om op een briljante manier door deze onhandigheid te navigeren. Door nog een andere verhaallijn voor de Spider-Man film te gebruiken, voelde dat echt alsof het over een kind op de middelbare school ging, wat met de jongste Spider-Man acteur tot nu toe over ging in een tienerdrama, waardoor Parker een echt vertederende naïviteit kreeg. Ja, dit liep helaas een beetje vast doordat Iron Man de show steelde, maar zelfs toen slaagde Marvel erin om een mentor voor Peter te ontwikkelen, gespeeld door Tony Stark. En wie geniet er nou niet van wat lichte seksuele spanning tussen Stark en tante May (?).
3. Spider-Man (2002)
Geen dubbele punten! Geen sub-hoofden! Geen cijfers! Gewoon Spider-Man! In veel opzichten luidde Sam Raimi’s versie van Spider-Man uit 2002 het blockbuster-tijdperk van superheldenfilms in waarin we nu leven. Het was de eerste film die in één weekend $ 100 miljoen opbracht en het werd al snel één van de best scorende films aller tijden. Natuurlijk zijn de aantallen volgens de huidige normen voor superheldenfilms niet hoog, maar dit zette de trend in Hollywood voor een nieuwe generatie blockbusters en gekostumeerde mensen op het grote scherm. Afgezien van de cijfers, zette Raimi’s Spider-Man het felle kleurenpalet en de strakke beelden neer, die later het Marvel Cinematic Universe bepaalde. Het blies het personage, samen met het genre, nieuw leven in en zette de koers uit voor alle Spider-Men en superhelden die erna kwamen. Plus de Peter Parker van Tobey Maguire was zowel een perfecte sukkel als schurk.
2. Spider-Man 2 (2004)
Er zijn maar weinig superheldenfilms die in de buurt komen van de glorieuze, verkwikkende en verrassend emotionele visie uit 2004 die Sam Raimi in deze film voor het verhaal van Peter Parker en Mary Jane Watson had. 15 jaar later is Spider-Man 2 zowel als actiefilm als een introspectief portret van de gevaren van volwassenheid en verantwoordelijkheid nog steeds verheffend. Het legde de lat hoger voor het maken van superhelden en het genre is sindsdien niet meer hetzelfde.
1. Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018)
Ten tijde van de release van Spider-Man: Into the Spider-Verse waren er in de loop van een decennium acht verschillende Spider-Man films met drie verschillende acteurs als Peter Parker geweest. Maar wonder boven wonder beantwoordde Into the Spider-Verse met de briljante geanimeerde kijk op het personage van Christopher Miller en Phil Lord niet alleen de Spider vermoeidheid maar het corrigeerde het ook. Met nieuwe versies van de vriendelijke buurtheld, samen met de Peter Parker die we kennen, omarmt en verfraait Spider-Verse de overvloed van Spiderachtige helden tegelijk met één eenvoudig antwoord: ze zijn allemaal parallelle universums! Maar naast een briljant uitgevoerd, geestverruimend concept, legt Spider-Verse ook de geest van Spider-Man vast in een echt hilarische film, die tot nu toe de enige superheldenfilm is die de kunst van stripboeken volledig omarmt. Het is een film die risico’s neemt zoals meer superheldenfilms – geanimeerd, live-action of anderszins – zouden moeten doen.
